Czwarte urodziny HzTLa i... nowy HzTL

Powiem uczciwie, że byłam bliska postawienia krzyżyka na tym opowiadaniu. Tak naprawdę, naprawdę bliska.

 

Niezły początek imprezy, nieprawdaż? Taaaak, a to dopiero początek moich rewelacji. Ciężko mi racjonalnie wyjaśnić, dlaczego planowałam zakończyć swoją czteroletnią już przygodę z tym blogiem - nie wynikało to na pewno z braku pomysłów czy weny. Ostatnio pisze mi się lepiej niż zwykle, mam dużo nowych pomysłów na moje postacie, jakieś nowe alternatywy, i HzTLowski świat raczej rozrasta się w mojej głowie niż kurczy i znika.
Byłam - i wciąż jestem - przygotowana, aby wystartować z trzecią częścią. Rozpisałam sobie plany akcji, rozwiązałam i ponownie zawiązałam wątki bohaterów i par. Mogłam zacząć pisać z głową i czułam, że tym razem nie pogubię się w terminach ani w ilości odpowiednich fragmentów - ale pomimo tego, że wszystko sobie przygotowałam, że miałam zapał, i zamysł, i nawet trochę wyszarpanego czasu, pomimo tego wszystkiego... jakoś po prostu przestałam dostrzegać w tej swojej pisaninie sens.

Wydaję mi się, że HzTL umiera nam tu śmiercią naturalną, że wegetuje. Widać to po statystykach, po komentarzach, po tym nawet, o ile ja sama rzadziej tu zaglądam. Co roku na urodziny przygototywałam jakieś wykresiki, wykazy, przeliczenia i cyferki, ale tym razem odpuściłam to sobie, bo zrobiłoby się zbyt depresyjnie. W stosunku do 2015-16 mamy mniej wyświetleń, komentarzy, postów (hehe, poważnie), i generalnie regres, regres, regres. Coś tu jeszcze oddycha na wattpadzie, ale i tam głównie w początkowych, a nie bieżących rozdziałach. Uświadomiłam sobie, że w takich okolicznościach startowanie z trójką byłoby po prostu dla nas wszystkich wrzodem.
W wakacje chciałam napisać pierwsze trzy rozdziały trzeciej części i na urodzinki zaserwować dwurozdział, ale jakoś... no cóż, dopiero co przeskoczyliśmy tę Furię, która też jakimś hitem się zbytnio nie stała, wszystko się powywracao do góry nogami, i zamiast atmosfery świeżości jakoś śmierdziało mi w komputerze odgrzewanymi kotletami.
Pomyślałam więc sobie - no okej, to może zrobimy na HzTLu przerwę, żeby ta Furia się jakoś zaaklimatyzowała i żeby wszyscy odsapnęli, i ruszę z Mud Dancing. Na Mud Dancing pomysłów mi nie brakowało, ale jednak jest to opowiadanie zamknięte, 10rozdziałowe i fabularnie ograniczone. Zaczęłam myśleć o jakimś alternatywnym tasiemcu o Huncwotach i uzbierałam naprawdę dużo fajnych pomysłów. A potem... potem stwierdziłam, że dlaczego by nie wykorzystać ich tutaj, w HzTLu?

W moim prywatnym, niewirutalnym życiu baaardzo dużo się teraz pozmieniało. Wyprowadziłam się z wielką walizką (kufrem; jakimiś czarnomagicznymi książkami, którymi można rozwalić sobie łeb; miotłami, co prawda nie do latania, tylko zamiatania podłogi; ingrediencjami do mazideł/eliksirów/kosmetyków; no i pluszową sową) z mojej rodzinnej pipidówy, i obecnie obracam się w najróżniejszym towarzystwie w internacie (buda wielka i stara jak zamek kurde) w uwaga - pięcioosobowym - rzecz by można, dormitorium. Kilka lat się spóźniłam, ale znalazłam się ostatecznie w Hogwarcie moi drodzy!
Dzieje się tak wiele rzeczy, których nie ogarniam, że potrzebuje czasu, aby dojśc do jakieś wewnętrznej równowagi. W każdym razie mogę wam powiedzieć na pewno, że mój Hogwart, moje dormitroium, moje szalone lekcje, są niewyczerpywalną inspiracją...  właśnie na takie początki. Mam świetny pomysł na opisanie pierwszych dni po wakacjach, samych wakacji, asymilowania się nowych osób (chociażby takiej naszej Hestii), a do tego wszystkiego dochodzą moje ostatnie wymysły, które miałam wcisnąć w wyimaginowane, altrnaywne opowiadanie, którego i tak nie będzie.

Przeczekałam więc kryzys i nie zerwałam z HzTLem, chociaż byłam pewna, że opowiadanei to wypaliło się samoistnie, że umarło mi, a ja tego nie ogarnęłam; a nie, że wypilałam się ja. Głównie dzięki wattpadowcom odkryłam przyczynę choroby tego bloga. Doszłam do wniosku, że potrzebuje on porządnego liftingu i detoksu, i że ja nigdy nie ogarnę wszystkiego na raz. Dlatego też, uwagauwaga, postanowiłam pisać od nowa... pierwszą część. 

Nie znikam. Będę intensywnie poprawiać to, co napisałam do tej pory w 1-15, wplotę moje nowe pomysły na wątki, rozwinę wiele postaci i sytuacji, a przede wszystkim - rozwinę, i to bardzo rozwinę, relacje Jily. Kiedy podwalina historii będzie piękna, i jej roziwnięcie i zakończenie stanie się jaśniejsze. Potem oddam opowiadanie do oceny czy coś podobnego, żeby nie stać w miejscu, żeby rozwijać to, co już tu powstało, bo - na gacie Merlina - niewyobrażalnie mi jest tego wszystkiego szkoda. HzTL to kawał mojego życia, mojej osobowości, wirutalny horkruks po prostu. I nie mogę pruć do przodu i budować coraz wyższych budowli, skoro walą nam się podstawy. Obecnie - tak myślę - jest nas tu niewiele, i coraz mniej. To oczywiście wina moja i tylko moja. Ale nowych osób nam nie przybędzie, jeśli początkowe rozdziały nie staną się bardzej zachęcające. Dlatego... wracamy do korzeni! Rozdziały będą publikowane na nowo, dlatego - choć wiem, że to będzie szalone - teraz, po 29, pojawi się 0 (osławiony prolog) i 1 xD.

Projekt jest na razie bardzo świeży, więc nie chce rzucać słów na wiatr. Na pewno jednak przeogarnizuje bloga, poodświeżam karty postaci i par (w ogóle opublikuje te zaległe, bo od tego należy zacząć), no i dodam streszczenia nowych-starych rozdziałów. Mam nadzieję, że te spoilery (o ile spoilery mogą działać wstecz xD) zachęcą część z was, do cofnięcia się ze mną z powrotem na początek, ale jeśli nie... to, no cóż, nie mówię, że Trójeczki nie będzie. Oczywiście, że będzie, ale po prostu odwrócimy się rolami. Dotychczas pisałam przede wszystkim bieżące rozdziały, a poprawiałam gdzieś w tle (dlatego gówno z tego wychodziło...), a teraz moim priorytem jest poprawa. Myślę, że 30 pojawi się nam jeszcze w tym roku - prawdopodobnie w grudniu, zamiast bonusu, który zapowiadałam, czyli Jak van Weert ukradł święta. Potem 31 pojawi się na wiosnę, a od wakacji planuje pisać już trójkę regularnie. Jak to wszystko się potoczy, czas pokaże. 

Wielki nowy początek zacznie się na fb, bo co innego może natchnąć opo życiem, jak social media? xD Będę tam dodawać na bieżąco różne inspiracje, fragmenty związane z nowym, poprawionym rozdziałem i postaram się być bardziej widoczna. Chcę wrócić z przytupem już wkróce, w okolicach października, obecnie jest to niemożliwe, bo wyjeżdżam na swego rodzaju obóz integracyjny, gdzie internet to coś tak abstrakcyjnego jak cisza i spokój w pięciosobowym dormitorium xD. Wracam jednak naprawdę i na pewno, i choć gadam tak zawsze, a potem dzieje się różnie, tym razem jestem zdeterminowana. Ta zmiana życiowa zbliżyła mnie ponownie do HP i Hogwartu i robię sobie ponownie wielkie tournee po całej serii, czytając, oglądając, słuchając, odkrywając nowe fanficki, i zapisując wszystko, co odmieni HzTL.

Zwracam się na koniec oczywiście różnież do was, bo po nieskończonych wynurzeniach "ja, mój, mnie, mi", trzeba trochę odetchnąć ;>. Co was wkurza/podoba się/czego byście chcieli więcej w przyszłych rozdziałach/co obciąć, bo jest głupie itp.? Poprawki piszę w końcu przede wszystkim dla czytelników, dlatego wasza opinia jest dla mnie tu najważniejsza <3. Wiadomo, bazę trzeba zrealizować dla ciągłości fabularnej, dlatego np. wątek medalionu zostaje itp. Ale przeglądając stare rozdziały pomyślałam, że bardzo mało w nich Syriusza i Remusa, i samych w sobie Huncwotów, że może warto poświęcić im więcej czasu i poobcinać kilka nic niewnoszących dram naszych dziewcząt, żeby znalazł się tu na nich jakiś czas antenowy? Myślałam też, żeby dać więcej scen Jily, bo jakby nie patrzeć, w pierwszej części nie za wiele się tam u nich działo. 

To chyba tyle, jeśli chodzi o ogłoszenia i zmiany. Nie chcę dłużej was przetrzymywać, bo im więcej plotę, tym więcej jest niejasności. Dajcie znać, co myślicie o całym projekcie - czy to dobre, czy to potrzebne, czy też sądzicie, że nie. Jak już mówiłam, wasze zdanie jest tu najważniejsze. Odzywajce się też, kochani, choćby z anonima, bo nie mam pojęcia już naprawdę, czy ja tutaj gadam do klawiatury, czy naprawdę jest ktoś po drugiej stronie ekranu.

Trzymajcie się wszyscy!

Szalona i chaotyczna jeszcze bardziej niż zawsze,

Abby